Blog

Chronisch ziek

Ik denk dat ik namens alle ouders spreek die een kindje hebben met een "chronische ziekte"...
Hier komt ie 👉nondejukes wat kunnen mensen veel leren van dit pareltje👈

Als het tegen zit, zakt zowel het kind als de ouders echt wel door de grond. Maar dit wordt goed doorleeft door het kind en hier mogen wij als ouders van leren!
Gaat het goed dan gaat het ook echt goed! Deze kindjes kunnen zo intens genieten van al het moois om hun heen! Gewoon een cadeautje om mee te maken als ouders zijnde.
Niet blijven hangen in het verleden, maar leven in het hier en nu.
Ze zien werkelijk alles wat er om hun heen gebeurd 🥰❤️.

Als we iets niet willen is het zelfmedelijden. En tuurlijk in dit stuk hebben we als ouders allemaal ingezeten!
Waarom ons kindje?

Hier kunnen we niks mee! We moeten het accepteren en doorgaan want dit wordt/is de realiteit.
Bij de een duurt het rouwproces langer dan de ander.
Hier ging het gelukkig redelijk snel!

Gelukkig staan we hier met beide benen op de grond en zijn we ons bewust van de fysieke en mentale stukken in het leven.
Hoe sneller we het accepteren des te beter verloopt het proces.
Want kindjes spiegelen en dat doen ze kei hard!

Als ouders zijnde is het onze taak om te observeren en te leren!
En dat hebben we gedaan.
De toekomst is onzeker, maar we moeten er het beste van maken. (En dan valt het hier in dit huishouden nog mee). Want we hebben helaas genoeg gezien in Maastricht. Maar dat terzijde.

Hier in huis hebben we het al die tijd op haar tempo gedaan!
Waar voelt zij zich prettig bij? Hoe ontneem je haar niet haar kostbare jeugd? En waar voel ik me als ouder prettig bij?

Wat moet, dat moet! Laat dat even duidelijk zijn. En met frisse tegenzin handelen we hier dan naar.

Nogmaals wij staan er erg nuchter in, dus ons doet het niet zoveel als mensen een vraag stellen waarvan we denken: "Wtf, je hebt echt geen flauw idee wat er hier speelt." Ik kan me voorstellen dat ouders die nog in een rouwproces zitten hier soms zelfs woedend van kunnen worden. Dus bij deze stuur ik wat handvaten voor de buitenstaanders die graag een steentje bij willen dragen, maar niet weten hoe ze dit moeten doen.

Wij gaan hier niet vanuit in dit huishouden dat het wordt begrepen door de buitenwereld. Want het is heel moeilijk om te begrijpen waar wij tegenaan lopen als jezelf niet in zo'n situatie zit. Daar ben ik me echt wel bewust van.

Dus ken jij een gezin waar een kindje rond huppelt met een syndroom of een ziekte. Bij deze stuur ik wat handvaten.

❤️ Hoe gaat het met jullie? En laat ze dan gewoon vertellen zonder te antwoorden met: "o wat erg of frustrerend." En als je iets bewonderd, benoem dit dan!

❤️ Sta je dicht bij dit gezin? Biedt dan aan om op te passen en dat je de dingen wil leren, zodat de ouders even zorgeloos een avondje kunnen genieten.

❤️ Ga eens wat vaker op de koffie binnen zo'n gezin en dan vooral op de momenten dat het even niet lekker loopt! Want als ouders zijnde loop je continue met de vraag "wat als" op deze momenten. En dan is het erg prettig om even uit de dagelijkse sleur getrokken te worden.

❤️ Ga niet invullen wat jij denkt dat een ander nodig heeft. Luister, observeer en handel.

Zo simpel is het!

Uitleg over de foto.
Immetje mocht/kon na jaren weer eens mee naar Maastricht! Want ook bij haar hebben de afgelopen weken best wel wat indruk gemaakt.
Madam vond het super spannend want wat gaan ze met Liffie doen?!
Liv wist wat er ging gebeuren en loodst haar zusje er doorheen om samen hand en hand door de gang te lopen ❤️.
Dan smelt je toch als moeder😍?!
Wat een dappere aapjes! En ik kan met trots zeggen dit zijn mijn pareltjes 🥰

#samenkunnenwedewereldaan

Liefs,
Laura