Blog

Iedere leeftijd van een kind heeft zijn charme, maar zorgt ook voor een bepaalde onrust.

Zo heb ik hier 3 pareltjes, 1 zoon van 11 en 2 meiden van 8.

Dit zorgt voor de nodige spiegels en lessen. De gesprekken die we voeren gaan steeds dieper en de onschuld van een kind begint langzaam te vervagen en maakt plaats voor bepaalde angsten en onzekerheden.

 

Heb van jongs of aan hun geleerd dat ze mogen benoemen wat er in die hersentjes en lijfjes speelt!

Konden ze hier met hun kinderbrein nog niet aan? Geef dan aan dat jij je kriebelig voelt en dan komt mama er vanzelf wel achter of het verdriet, woede of wat dan ook is, zodat we er daarna even over kunnen praten en er weer ruimte ontstaat. Zodat deze emotie zich niet vast gaat zetten.

 

Ik weet als geen ander dat opgekropte gevoelens, die vast blijven zitten in het lichaam, kunnen leiden tot heel veel ongemakken. Dus praat praat praat. En hier zal ik altijd de tijd voor pakken (ook al komt het niet uit). Er is altijd tijd 😉.

 

Bij kinderen gaan deze gesprekken ontiegelijk snel, omdat ze in het hier en nu leven en niet al te lang blijven plakken in het verleden of in de toekomst.

 

Mijn zoon zit echt op een kantelpunt. Begint stilaan te puberen en is eigenlijk veel te lief en zacht.

Maar ineens komen er andere gevoelens om de hoek kijken, wat zorgt voor de nodige frustraties.

Hier heb ik de afgelopen maanden enorm veel aandacht aan besteed, want het mag er zijn, het is normaal en je zal hier een weg in moeten vinden om er mee om te gaan. Want helaas is de grote mensen wereld hard en gemeen en moeten we soms dingen doen, waar we geen zin in hebben (school etcetc).

 

Hier pak ik even het voorbeeld van mijn zoon.

Omdat hij zo zacht is, heeft hij bv moeite met nee zeggen. Wil anderen en mij altijd helpen en staat altijd voor alles en iedereen klaar (zelfs voor zijn vervelende twinzussies). Waardoor hij later ervaart dat hij zichzelf te kort doet.

In alles zijn er grenzen en die mogen ook aangegeven worden en voor iedereen ligt deze lat anders.

Het is onze taak als ouders om ze hier doorheen te laten gaan en ze te laten ervaren dat we ten alle tijden naast hun zij zullen staan. Maaaaaar ze moeten hier in huis zelf de stappen zetten.

We kunnen ze niet altijd beschermen en ze daarbij de lessen van het leven ontnemen😉.

Dus geen noppenfolie praktijken hier in dit huishouden 🤪.

 

Dit is natuurlijk doodeng. Dus er ontstaat een weddenschap hier in huis. Als we dit doen om jouw steviger te laten staan, dan pakt mama ook een angst aan. (Uhhhhhh slik kak wat zeg ik nu 🤪🙈. )

En dat zag meneer wel zitten!

In die week maakte hij enorme stappen, die ik hem had aangereikt. Maar dan moet jij je angst ook aanpakken he mama. Uhhhh ja ik weet het (KAK 🤣🤣🤣). Maar dan beloof jij dat je dit zo blijft aanpakken, want je hebt nu ervaren dat de wereld niet vergaat en er niemand boos op jouw wordt.

Jajaja ik snap het nu wel, maar nu ben jij aan de beurt!

 

En toen was het zover!

Ben zelf het typje we gaan hier wel doorheen, dit overleef ik ook wel! Want voor alles is een oplossing en dit zijn de momenten waar we mogen groeien. Maaaaar dit is iets wat ik niet zomaar even doe 🤪🙈.

 

Pak alles aan, overkomt me iets dan gaan we opzoek naar oplossingen. Komen er obstakels tussendoor? Geen probleem waar een wil is is een weg. Dit overleven we ook wel.

Maar zet me niet op een plankje ergens 10meter in de lucht ofzo. Gewoon lekker met beide benen op de grond (letterlijk en figuurlijk). Fuck ik heb hoogtevrees!

En die uitdaging ben ik aangegaan!

 

Je hoofd weet het allemaal, maar het systeem zegt wat anders. Zo mooi dat we deze stukken samen aanpakken!

 

Daar stond ik dan! Helm op, veiligheidsshit aan en gaan met die banaan!

Nou en toen sloeg het erin!

Eerste obstakel gehad en zag wat er voor me lag en hier kreeg ik complete kortsluiting!

Waar komt deze angst vandaan? Waarom doe ik dit niet gewoon? Gvd ben toch geen mietje?! Wat voor voorbeeld ben ik nu eigenlijk voor mijn Kids? Hij ownt zijn stuk. Ik pak een zwaarder stuk aan en ik faal. WTF man! WAARDELOOS 🙈

 

Na dik 5 min besloot ik toch om me om te draaien! Ik kreeg het gewoon niet geregeld!

 

En toen besefte ik mij: er zijn ook grenzen!

Het is niet erg om aan te geven tot hier en niet verder!

En om te zeggen oke dit slaat helemaal nergens op, maar dit trek ik echt niet! Hier mag ik aan werken en dat ga ik doen en over een aantal maandjes gaan we gewoon terug en doen we het gewoon nog een keer!

Mijn zoon had evengoed een geweldige middag! Hij vond het spannend maar was zo trots op zichzelf! En mama natuurlijk ook op hem 🥰

 

In de auto ontstond er een mega mooi gesprek.

Zoonlief zegt: mama het maakt echt niet uit! Ook ik heb iets wat ik absoluut niet wil en durf! We bespraken dit en kwamen tot de conclusie dat we hieraan kunnen en mogen werken. En dat soms een angst gewoon zo onverklaarbaar diep zit, dat we dit mogen onderzoeken. Maar ook echt de ruimte mogen geven.

 

Hoe mooi is dat?

Deze dag was voor mij (uiteindelijk) goud waard!

Falende stukje heb ik achter me gelaten en de mooie gesprekken blijven me bij!

 

Heb ook (wist ik al) geleerd dat ook wij als ouders kwetsbaar mogen zijn naar de kinderen toe!

Ze zijn niet achterlijk!

Je kunt ze echt niet voor de gek houden!

Door hier over te praten vorm je een super mooie hechte band en voelen de Kids zich gehoord! En zelfs ik als moeder mag dit ervaren!

Hoe mooi is dat?!

En dat in een wereld zoals deze, waar het helaas voorkomt dat mensen veel te weinig tijd hebben voor de situaties die pas echt belangrijk zijn!

 

Ik hoop dat wij hiermee jullie mogen inspireren om het allerbeste uit het gezin te halen 🥰❤️.

Zelf ben ik zo trots op mijn gezin! Even qualitytime met de kleine grote man die mij mama maakten!

De volgende keer zijn de meiden aan de beurt.

Want ieder kind is anders en heeft andere behoeftes.

 

Ze mogen in de vertrouwde omgeving aangeven wat er speelt! En ik hoop dat ik ze op deze manier kan leren, dat als er iemand in de cirkel komt die hier geen geduld voor heeft of ze voor de gek houdt, dat deze mensen het niet waard zijn om nog meer aandacht aan te geven.

 

Laten we onze ware ik eens wat vaker tonen! Zonder onzekerheid en laat zien dat de ander er ook mag zijn ❤️

Kun je dit niet in jouw omgeving?

Vraag je dan af of het jouw nog waard is om tijd voor deze mensen vrij te maken 😉

 

Liefs,

Laura

@BlogsvanLaura

Picture Perfect by Ilse